Blog

Jaren geleden kreeg ik een burn-out. Als mensen mij vragen wat er sindsdien veranderde, dan zeg ik altijd dat ik mijn Superman-T-shirt kwijtraakte. Of dat een goeie of een slechte zaak is? Een beetje van beide …

Grootheidswaanzin?

Voor mijn burn-out dacht ik altijd: “dat kan er nog wel bij” en “dat krijg ik ook wel klaar”. Soms denk ik dat het een lichte vorm van grootheidswaanzin was, want uiteraard klopt dat niet. Met die harde realiteit confronteert een burn-out je wel. Soms kan je ineens niets meer, of krijg je het even helemaal niet meer voor elkaar.

“(H)echt niet”

Ik twijfelde lange tijd of het nu een goeie of een slechte zaak is om niet meer als Superman (of Supergirl) door het leven te gaan, tot ik (H)echt niet: verbeter je relaties als hechten echt niet lukt las. Daarin schrijft psycholoog en gedragstherapeut Martin Appelo dat de illusie dat alles aankunt en nergens schuld aan hebt ons net helpt om licht in het leven te staan.

Misschien is dat wat ik soms mis: de rust die ik kreeg van de idee alles aan te kunnen. Natuurlijk ben ik blij dat ik ontdekte waar de grens ligt tussen wat erbij kan en wat niet. Ik word er nog elke dag een beetje beter in, om in verbinding met mezelf aan te voelen wat klopt voor mij – qua inhoud, qua hoeveelheid en qua relaties met anderen.

De conclusie

Mijn conclusie is dan ook: afhankelijk van hoe je ernaar kijkt, blijft het verlies van mijn Superman-outfit … een beetje spijtig én een beetje positief.